De Steenuil is de kleinste uil van ons land. Hij is vooral bruin van kleur, met op de rug witte vlekken en de borst gestreept. De wat ronde kop met 'grote ogen' zijn kenmerkend. In de vlucht vallen de afgeronde vleugels en korte staart op.
Het is een standvogel met een voorkeur voor het oude boerenland met rijen knotwilgen en lindebomen. Ook oude boomgaarden en cultuurlandschappen met houtwallen en ruige bosjes behoren tot de mogelijke biotoop en zelfs de grotere stadsparken.
Deze uil is niet alleen 's nachts actief, maar is ook in de avond- of ochtendschemering en zelfs overdag te zien, zittend op een hoge post in de buurt van zijn leefomgeving, uitkijkend naar voedsel. Dat bestaat uit kleine zoogdieren, een veelheid aan insecten, vogeltjes en ongewervelden.
De favoriete nestplaats is een holte in een knotwilg of oude fruitboom, soms in een muur. Op de kale bodem worden 3-5 eieren gelegd die het vrouwtje alleen uitbroedt. Beide ouders verzorgen de jongen.
Taxonomie. Binnen de orde der uilen (Strigiformes) worden twee families onderscheiden. De Kerkuil is bij ons de enige vertegenwoordiger in de familie Tytonidae. Alle andere nederlandse uilen maken deel uit van deze familie, de Strigidae.
Klik de knop rechts voor de kaart met het areaal van de Steenuil [credits xeno-canto] → kaart
Broedsucces Steenuil
Onderstaand territorium is vastgesteld in 1 kavel dat 1,73% van Meijendel beslaat.
De Steenuil behoort tot de ecologische groep soorten van bebouwing en overig en het broedresultaat wordt in de BMP-verslagen bij die groep besproken.
Grafiek is gebaseerd op het Meetnet Broedvogels (kolonies en zeldzame broedvogels). Weergegeven is de jaarlijkse populatie-index, gebaseerd op de gehele populatie of aantallen in de belangrijkste broedgebieden. Voor een interactieve grafiek van de trend en optioneel wat spreidingskaarten van Sovon klik hier of op de grafiek
In het westen en noorden van het land is de Steenuil tussen 1975 en 2000 op veel locaties verdwenen. Elders zijn de aantallen in dezelfde periode afgenomen. Sindsdien nemen ze in het rivierengebied verder af, zijn ze op de zeeklei stabiel en herstellen ze licht op de zandgronden. De afname houdt verband met vermindering van nestgelegenheid (knotwilgen, schuurtjes) en voedsel (door intensivering van het agrarisch grondgebruik). Na koudere en sneeuwrijke winters zakken de aantallen soms tijdelijk in, soms ook niet (bron: Sovon).
Er is landelijk een afname van het aantal broedparen sinds 1992 met meer dan 5%. De laatste 10 jaar is het stabiel. Er waren 5.500-6.500 rond de eeuwwisseling (bron: ). ↑ top
Bescherming van de Steenuil
Het leefgebied van de Steenuil krimpt ineen door bijvoorbeeld stads- dorpsuitbreidingen, aanleg van industrieterreinen en wegen. Daarnaast is het resterende leefgebied sterk veranderd. Kleine gemengde boerenbedrijven zijn er niet meer, hoogstamboomgaarden zijn zeldzaam geworden. De landbouw is een stuk intensiever geworden. Lange tijd was er geen aandacht voor kleinschalige landschapselementen als houtwallen en hagen. Veel nestgelegenheid verdween ook door het ruimen van oude kippenhokken en vervallen schuurtjes. Het verkeer kan de Steenuil ernstig parten spelen waar zijn jachtterrein doorkruist wordt door wegen (bron: ).
Steenuil
).
zang ↓
